24 juli Aankomst Kissimmee

Gisterenavond terwijl ik in de lobby zit van Lani Kai en de kinderen onder het toeziend oog van Wim een duik aan het nemen zijn in het zwembad nog aardig wat hectiek meegemaakt.

Terwijl ik het blog aan het upladen ben komt er een medewerkster van Lani Kai in tranen aan de balie staan en terwijl zij haar verhaal doet aan haar collega achter de receptie dat haar ex-vriend, ook blijkbaar werkzaam bij Lani Kai, een steen door haar autoruit heeft gegooid, gaat haar mobiel, waar haar buurvrouw meldt dat haar ex-vriend nu bezig is om bij haar appartement ook de ramen te vernielen. Zij snelt naar haar appartement terwijl haar collega de politie belt. Het klinkt allemaal ontzettend heftig en als ik naar de kamer terugga, zie ik de politie aankomen rijden. Ik denk dat ik een sensatieverhaal te melden heb aan Wim en de kinderen die inmiddels terug zijn op de kamer, maar je hebt altijd een overtreffende trap want Wim heeft vanaf het terras op de voorste rij gezeten van het hele gebeuren, want hij heeft gezien dat de ex-vriend de autoruit heeft ingegooid. Er was ook een maintenance guy aanwezig die Wim die instinctief erop af wou gaan, duidelijk maakte om de persoon in kwestie te laten gaan omdat er al om assistentie was gevraagd.

Via de receptie werd Wim gevraagd of hij even langs zou willen komen om ook te getuigen wat hij had gezien omdat de vogel aangehouden was. Zij hadden de ex-vriend wel opgepakt maar de slimmerik had zich omgekleed en beweerde op een andere plek aan het wandelen te zijn geweest en niet in de buurt te zijn geweest. Aangezien het Wim zijn dagelijkse werk is om mensen te observeren kon hij haarfijn aangeven welke schoenen de ex-vriend tijdens het ingooien van de autoruit aan had, en die had hij niet gewisseld, waardoor in combinatie met de verklaring van de maintenance man, de ex-vriend hardhandig met de handboeien op de rug werd afgevoerd met de verzekering van de “sheriff” dat hij de komende dagen niet vrij rond zou lopen.

In de auto op weg naar het steakhouse, nog vreselijk gelachen, want  de sheriff kon zo meespelen in de dukes of hazard.

Na deze hectiek, prima gegeten bij the Outback, waar Chantal bij vertrek op het toilet een $1.000.000 biljet vindt en onderweg naar het hotel bedenkt wat zij allemaal met dit geld kan gaan doen.

Een mooi huis in Florida kopen met een boot, de familie over laten komen en een eigen dolfijn om te trainen staan allemaal op haar lijstje. Bij thuiskomst blijkt het biljet een waarschuwing tegen alle verleidingen die geld biedt en een oproep om vooral je tot god te wenden als je deze verleidingen niet kunt weerstaan. Chantal heeft na deze uitleg een simpele oplossing, Wim moet bij thuiskomst alleen maar de $1.000.000 kant dubbel printen en niet de achterkant!!

In de ochtend ontbeten en daarna op naar Kissimmee, het weer is weer helemaal floridiaans en de reis gaat voorspoedig.

Wim en ik hebben het plan opgevat om vanmiddag als verrassing voor de kinderen al naar Universal te gaan en de 14 dagen toegangskaarten te activeren. Toch besluiten wij eerst langs het check in kantoor te gaan en wij hebben geluk want we kunnen al inchecken. Aangekomen in Windsor Hills, vergapen wij ons aan de luxe van de omgeving en komen wij aan bij ons huis voor de komende weken. Het ziet er in het echt groter uit dan op de foto’s die wij vooraf op internet zagen en wij gaan hier ons zeker vermaken. Hier de foto’s van beneden, de tafel was geweldig gedekt en van ons eigen zwembadje. Daarnaast hebben wij drie slaapkamers en drie badkamers, drie inloopkasten (nee, geen walking fridge).

 

Na de spullen uit de auto te hebben gehaald, overleggen wij met de kinderen wat wij zullen gaan doen, zwemmen of naar Universal.

Het antwoord is duidelijk:

Wij besluiten om naar de studios te gaan en de drukte val reuze mee, wachttijden van rond de 25 minuten en wij doen heel erg veel en blijven uiteindelijk tot sluiting van het park (9 uur s’avonds). Het verschil met het park dat Wim en ik in 1991 bezochten is echt gigantisch, ik herken echt nog maar enkele plekjes maar wat een leuk park is het!  Wij gaan overal met zijn vieren in en zelfs de mummie vinden wij als wij er uitkomen helemaal geweldig. Ook de Sims is een favoriet. Er blijven nog een paar dingen die wij niet hebben gedaan maar dat komt de volgende keer.

Het is een enorme drukte op de weg terug en wij doen er ruim anderhalf uur over om terug te komen maar willen dan toch nog eerst wat boodschappen doen , dus wij lopen om sávonds kwart over elf de Wall mart in en zijn niet de enige die boodschappen aan het doen zijn, het is echt ongelofelijk hoe druk het is en een groot gedeelte van de schappen zijn leeg. Wij nemen alleen spullen mee voor het ontbijt en wasmiddel want na 1 week rondtoeren is het de hoogste tijd om gebruik te gaan maken van de wasmachine in de villa.

Wij vallen allemaal uitgeteld in ons nieuwe onderkomen in slaap. Weer een hele geslaagde dag.