17 juli Het is zover

Alle koffers staan in de gang te wachten tot wij worden opgehaald door het taxi bedrijf, deze bellen altijd een half uur voor de ophaaltijd, officieel voor ons om 10.15 en inderdaad stipt om 9.45 gaat de telefoon. Gezien de grote drukte op Schiphol en omdat wij gisteren niet konden inchecken geef ik aan dat wij er klaar voor zijn, dus dat zij wat ons betreft ons eerder op kunnen komen halen, zo gezegd zo gedaan en om 10.05 zijn wij op weg naar Schiphol.

Bij aankomst is het inderdaad druk maar toch gaat het inchecken redelijk vlot. De reden waarom ik gisteren zelf niet kon inchecken lost de baliemedewerkster met een telefoontje van 1 minuut op waardoor de extra check blijkbaar nu is uitgevoerd en Wim mag ook mee naar Florida.

Na een maaltijd bij mcDonalds, want ja, wij moeten vast een beetje wennen, gaan wij met een korte vertraging van 20 minuten aan boord en als wij gaan zitten op rij 9 en 10 van comfort class, is de beenruimte prima en zijn wij heel erg blij dat wij dit extra geld hebben uitgegeven voor wat extra luxe. Als dan ook nog blijkt dat op het personal entertainment systeem een aantal leuke films staan, voor ieder wat wils, dan vliegen de uren in het vliegtuig voorbij.

               

Ronald wordt de laatste 2 uur van de vlucht behoorlijk misselijk (te weinig gegeten en vermoeid) en moet uiteindelijk ook overgeven, gelukkig hebben de stewards/stewardessen ons op tijd voorzien van een plastic tasje want het bekende “afvalzakje” was absoluut onvoldoende geweest. Wel jammer dat het verstrekken van een nieuw plastic tasje en het ophalen van de gevulde dan enige tijd moet duren, is namelijk niet echt bevordelijk als iemand niet zich lekker voelt en dan enige tijd met zo’n gevuld plastic zak op schoot zit. Maar gelukkig na het de 2e keer wat dwingender gevraagd te hebben werd er gehoor gegeven en gingen wij de landing in met een voorraad plastic tassen, zoals je ze ook bij de Wallmart krijgt verstrekt. Gelukkig bleven ze voor de rest leeg!

Op Orlando aangekomen om iets voor 18.00 plaatselijke tijd leek het met de koffers en de checks allemaal gesmeerd te lopen, leek, want bij de 2e check hebben wij uiteindelijk ruim tot 20.00 op onze koffers gewacht (en wij hadden ze echt allemaal al op de 1e check vastgehad, dus wij wisten wel dat ze er waren). In de tussentijd dat Wim en Chantal op de koffers wachten, heb ik een bagagekarretje geregeld (waarbij ik voor $4 mijn credit card moet gebruiken, en dit verhaal krijgt nog een vervolg!) en de huurautopapieren alvast geregeld (met een andere credit card als die van het karretje) zodat als wij eindelijk de koffers hebben wij een auto uit kunnen gaan kiezen (KIA RONDO Wit) en op weg naar ons hotel gaan. Chantal vindt het buiten hier net zo warm als in Turkije.

Na een kleine zoektocht komen wij aan bij ons hotel, Chantal die al die tijd niet heeft geslapen begint nu echt heel moe te worden dus snel inchecken en dan naar de kamer, was de bedoeling. Tijdens het inchecken in Ramada Inn wil ik mijn credit card pakken als bevestiging van onze reservering en kan deze niet vinden!!

Lichte paniek krijgt mij in zijn greep, vast ook door de vermoeidheid wat aangedikt, denk ik dat ik mijn credit card in het apparaat van de bagagekarretjes heb laten zitten. De man in het hotel is allervriendelijkst en belt het vliegveld waar zij nog niets gevonden hebben, hij adviseert mij om terug te rijden naar het vliegveld, kost hoogstens 15 minuten, maar wij besluiten eerst naar de kamer te gaan omdat Chantal zo moe is. Op Wim zijn verzoek kijk ik nog een keer in mijn tas, waar ik tot mijn grote opluchting de credit card alsnog vind op een onlogische plek in mijn portemonnee. Gelukkig!!!! De schrik zat er even goed in, we hebben er nog wel een, maar je zit er niet op te wachten om zo je vakantie te beginnen.

Na nog een klein beetje gegeten en gedronken te hebben gaan wij met zijn allen slapen, dan is het inmiddels dik half elf en zijn wij allemaal op! Maar wij zijn in Florida. YES!!!